کنکاش

مروز دانشگاه کابل، که در اثر آن چندین دانشجو کشته و تعداد دیگر زخمی شدند هشداریست به تمام مردم افغانستان، اهمیت این حادثه و هشدارش در این است که این واقعه نه در "دشت برچی" اتفاق افتاده است و نه در "چنداول" کابل، مسببین این حادثه نه افراد بی سواد جامعه بودند و نه جنگسالاران و تفنگ بدستان ،دزدان و غارت گران، این حادثه در "دانشگاه" اتفاق افتاده است مکانی که "موتور" پیشرفت جامعه ها و کشور ها از آنجا به حرکت می افتد و مسببین حادثه "دانشجوها" بودند، کسانی که به عنوان انرژی و نیروی محرک آن "موتور" شناخته میشوند.
درست است که دانشگاه کابل در یک کشور اسلامی موقعیت دارد و دانشجویان همه مسلمانانند، اما یاد مان نرود که یادبود از حادثه کربلا و امام حسین نه در "اصول دین" امده است و نه ربط به فروعات "دین" دارد، البته که یاد بود از حادثه کربلا و قیام امام حسین هیچ گونه مانع دینی ندارد اما در کم و کیف آن مسلمانان اختلاف نظر دارند و این اختلافات است که باعث بروز چنین حوادث خونین می شود.
در شهر کابل حسینیه ها، تیکه خانه ها و مساجد بی شماری به همین منظور اعمار شده است چه لزوم دارد که دانشجویان در درون "دانشگاه" اقدام و پافشاری به برگزاری محفل عزاداری در مسجد دانشگاه نمایند، مسجد دانشگاه صرفا برای ادای نماز ساخته شده است و تا اکنون هیچ گونه مانع برای اینکه چه کسی آنجا نماز بخواند و چه کسی نخواند شنیده نشده است.
دانشجویان سکانداران آینده و دانشگاه سکان این جامعه است، صف آرایی مذهبی در این مکان و در میان دانشجویان خشونت های گذشته و حال را برای چند دهه آینده "بیمه" میکند، بنظرم دانشگاه و دانشجو در برابر آلودگی های مذهبی و قومی واکسینه شوند، در غیر آن نسلهای آینده ما روزگاری را سر خواهند کرد که ما اکنون چه "تلخ"تجربه اش می کنیم.